از حدود یک سال و نیم پیش که ترامپ و تیم دیپلماتیک وی بر مسند امور در آمریکا قرار گرفتند انتقادات فراوانی به نظام حقوق بشری سازمان ملل متحد روانه داشته اند.
روند انتقادات آمریکایی ها به تصمیمات شورای حقوق بشر سازمان ملل متحداز ابتدای سال شمسی میلادی بسیار پر رنگ تر نیز شده است.
در 4 فروردین امسال نماینده آمریکا در سازمان ملل مدعی شد اقدامات شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد بر ضد اسرائیل تبعیض آمیز است.
نیکی هیلی در این خصوص افزود «شورای حقوق بشر سازمان ملل پنج قطعنامه به تصویب رساند و اسرائیل را محکوم کرد. در این حال شورای حقوق بشر تنها یک قطعنامه ضد کره شمالی، ایران و سوریه به تصویب رسانده است ... هر سال در ماه مارس شورای حقوق بشر تنها دو جلسه برای بررسی موارد نقض حقوق بشر در تمامی کشورها برگزار می کند و در تمامی این جلسات تنها درباره یک موضوع بحث می شود و آن اسرائیل است ... زمانی که شورای حقوق بشر با اسرائیل بدتر از کره شمالی، ایران و سوریه رفتار می کند با اینکار خود اقدامی غیرقابل قبول و نابخردانه را مرتکب می شود.»
آمریکایی ها موضوع خروج از شورای حقوق بشر سازمان ملل را در دو ماه اخیر و بعد از ماجرای انتقال سفارتشان از تل آویو به قدس بیشتر پی گیری کردند و انتقادات شدیدتری را نسبت به مواضع و قطعنامه های شورای حقوق بشر داشته اند. نیکی هیلی در این خصوص در مارس 2018 تهدید کرده بود که کشورش در صورت ادامه روند کنونی این شورا را ترک خواهد کرد.
ارزیابی
نه موضوع نقض حقوق بشر توسط آمریکا چه در حوزه داخلی و چه در حوزه بین المللی و نه موضوع خروج از ترتیبات بین المللی، موضوعی تازه نیست، اما آن چه مشخص است این است که چگونه هنوز هم برخی از مدعیان حقوق بشری آمریکا را به عنوان یکی از کشورهای مدافع و اصلی در حوزه حقوق بشر قلمداد می کنند. به نظر می رسد برای پاسخ به این سوال بایستی به سراغ دلایل سیاسی و روانی رفت.
منبع: فارس