**نقش مثبت تکاوران نیروی دریایی در آزادسازی خرمشهر
تفنگداران نیروی دریایی در آن ایام، با در اختیار داشتن پایگاهی در ضلع جنوبی خرمشهر، در درگیری‌های 34 روزه خرمشهر، حضور فعالی داشتند به نوعی که می‌توان مدعی شد محور مقاومت در خرمشهر نیروی دریایی بود. راهبرد دشمن بعثی این بود که ظرف یک هفته در میدان آزادی، مصاحبه مطبوعاتی داشته باشد اما با مقاومت 34 روزه تفنگداران نیروی دریایی مواجه شد و پشت درهای بسته ماند و وعده 3 روزه فتح خرمشهر 34 روز طول کشید و این دومین شکست دشمن بعثی در کوی ذوالفقاریه بود که مقاومت گردان سرهنگ کهتری(معروف به امیر آبادان) و ناخدا صمدی(فرمانده تکاوران دریایی) آن را رقم زد.
این وقفه 34 روزه، فرماندهان عراقی را در ادامه گام‌های بعدی دچار تردید نمود و زمانی این تردید دشمن جدی شد که فهمیدند تمام این کابوس 34 روزه را گروه معدودی زن و مرد رقم زده‌اند که قریب به اتفاق آنان غیرنظامی بوده و کمترین آشنایی هم با کاربرد سلاح‌های سبک نداشته‌اند.
در جریان محاصره خرمشهر و آبادان، راه آبی برای تردد وجود داشت و از همین راه، متجاوزان، مهمات را به آبادان منتقل می‌کردند. در سال 1360 حصر آبادان کامل شد و نیروی دریایی در آن ایام، با هواناوها و بالگردهای RH به بندر امام، آبادان و بهمنشیر، نیروهای تازه نفس و مهمات و غذا می‌رساندند. صدام در 29 شهریور 1359 بر خلاف موازین حقوق بین‌الملل، در نطقی در جلسه مجمع ملی عراق به صورت یکجانبه قرارداد 1975 الجزیره را پاره و تأکید کرد که عراق، هیچ حقی را برای ایران در شط‌العرب(اروندرود) قائل نیست و حاکمیت خود را به شط‌العرب اعمال خواهد کرد.
متعاقب این اقدام، صدام در 31 شهریور 1359 تهاجم وسیع و سراسری ارتش بعث به ایران اسلامی را آغاز کرد و این هجوم وحشیانه منجر به یکی از طولانی‌ترین جنگ‌های دنیا پس از جنگ جهانی دوم شد.